Elke keer weer was ik verbaasd als ik het weeknummer in mijn agenda zag staan dit jaar. Oh, de eerste 3 weken van het nieuwe jaar zijn alweer voorbij, jeetje, de lente is al begonnen, oeps, we zijn al op de helft van het jaar, dat waren zo de gedachtes die dan door mijn hoofd schoten. En nu zitten we al in de laatste weken van 2019!
Zijn we een heel decennium verder!
In 2010 begonnen mijn plannen voor "Amélie". Dit ontstond doordat ik vast begon te lopen in mijn toenmalige vaste baan. Ik was er al snel achter wat me leuk leek om te gaan doen: taarten bakken voor mensen met een voedselallergie. Zo gezegd, zo gedaan. Aan het einde van dat jaar had ik de eerste versie van mijn website gebouwd en stonden er drie taarten op die men kon bestellen.
Mijn eerste taart, een Franse appeltaart, verkocht ik januari 2011 aan Corien Daems en zij bestelt nog steeds mijn taarten! 2011 was mijn “uitprobeer jaar”. Kijken of mijn idee, biologische taarten en speciaal gericht op mensen met een voedselallergie, zou aanslaan. Eind 2011 had ik gemiddeld 1,5 taart per week verkocht. Voor mij voldoende reden om met mijn taartenbakkerij door te gaan. Ook gezien het feit dat ik vanuit het niets begonnen was. Want ja, wie wist nu dat ik taarten bakte en verkocht?
Het bakken van taarten werd langzaamaan iets "serieuzer" toen ik in 2012 de startersprijs won bij het project "Mijn idee een goed idee". Dit project bood (aspirant-) ondernemers in de toeristisch-recreatieve sector en horeca ondersteuning bij het omzetten van hun idee naar een ondernemingsplan.
De volgende stap was dat ik me inschreef bij de Kamer van Koophandel in 2013. "Gefeliciteerd, u bent nu ondernemer." en ik kreeg een handdruk van de medewerker bij de Kamer van Koophandel. Nu moest ik echt een administratie gaan bijhouden, facturen met BTW uitschrijven en een goede belastingconsulent vinden die mijn jaarrekening kon maken.
In het jaar daarna, 2014, gebeurden er twee ingrijpende dingen.
Allereerst overleed mijn lieve mammie. Hierdoor nam het mantelzorgen voor mijn vader toe.
Als tweede zegde ik mijn vaste baan op zodat ik me helemaal op Amélie kon gaan richten. “Dat jij dat durft” was een veel gehoorde opmerking van mijn collega's op mijn afscheidsfeestje. “Het duurt nog jaren voordat ik een pensioen en AOW krijg, tot die tijd ga ik iets doen wat ik echt leuk vind” was mijn antwoord. Voor mij was het “nu of nooit”.
Ik koos voor “nu”!
Cupido gooide wat roet door mijn Amélie plannen in 2015. Ik begon net lekker te draaien maar werd hopeloos verliefd. Ik zette mijn Amélie plannen rigoreus in de ijskast, want ja, nu kon dat nog was mijn mening. Sprong in een camper en toerde een half jaar door Zuid-Europa. We bezochten, veelal Nederlandse mensen, die naar het buitenland waren geëmigreerd. Mensen die zich daar bezig hielden met onder andere permacultuur, biologisch tuinieren en biobased bouwen. Als het maar niet “standaard” was. Kijken en proeven wat de eventuele mogelijkheden in het buitenland waren.
Begin 2016 was ik weer terug in Nederland en heropende Amélie per direct. Mijn klanten waren mij gelukkig nog niet vergeten. Velen waren blij dat ik er weer was. Mijn vader denk ik nog het meeste! Achteraf was ikzelf nog blijer dat ik weer terug was en het mantelzorgen voor mijn vader weer had opgepakt naast mijn Amélie werk.
Bij de moestuinvereniging in een dorp verderop huurde ik een perceeltje van 100m2. Begon daar een groente- en fruittuin en paste er op mijn manier permacultuur toe. Ik bakte mijn eerste glutenvrije en vegan bruidstaarten. Ging naar Frankrijk om daar een week lang de catering voor 12 personen te verzorgen. Ontbijt, lunch en een drie-gangen diner.
Timmeren aan de weg die Amélie heette.
Eind van dat jaar overleed mijn vader toch nog onverwachts. Ik weet nog dat ik net in mijn ouderlijk huis binnen was gelopen en een nieuwe klant mij belde. Of ik twee vegan taarten kon bakken voor de volgende dag.
Zo begon 2017 helemaal hectisch. Mijn ouders hadden ruim 50 jaar in hun huis gewoond. Nu moest ik met mijn broers en zussen het huis opruimen.
Vraag me niet hoe ik 2017 heb overleefd. Het eerste half jaar is opgegaan aan het opruimen van mijn ouderlijk huis.
Het tweede half jaar heb ik me wederom helemaal op Amélie gestort. Ik kreeg de meest uiteenlopende bakopdrachten, ging weer een week naar Frankrijk om daar te cateren. Een uitdagende opdracht dat jaar was een "bruidstaart" voor het openingsfeest van een woongemeenschap.
Opschalen was mijn woord van het jaar 2018. Of zoals ik nu zou zeggen “moed moet”. Als ondernemer moet je moed hebben. In dat jaar heb ik mijn bedrijf aan alle kanten geprofessionaliseerd. Van een slimme telefoon met abonnement tot een nieuwe werkruimte met een droomkeuken in mijn huis.
Alles wat ik aan financiën had heb ik hierin geïnvesteerd. Mijn banksaldo stond uiteindelijk op nul!
Als kers op de taart ontving ik met mijn bedrijf op 10 oktober 2018, Dag van de Duurzaamheid, de duurzaamheidspluim vanuit de gemeente Heumen!
2019 was een heel spannend en intensief jaar! Het stof van de verbouwing was begin januari net opgetrokken. Ik moest wennen aan mijn nieuwe werkruimte en mijn nieuwe ovens leren kennen.
Spannend om de eerste workshops te geven. Mezelf leren dat ik door de workshops wel mijn nieuwe keuken moest gaan delen met voor mij onbekende mensen! Ondertussen vind ik het alleen maar heel erg leuk om mijn keuken te delen. Bijna het leukste zijn de “ohs” en “ahs” als men mijn keuken binnenkomt!
Ook dit jaar heb ik weer veel nieuwe klanten mogen begroeten. Zijn er verschillende kindertaarten, een aantal vegan bruidstaarten met daarbij zoete tafels en heel veel andere lekkere taarten mijn ovens uitgerold.
Heb ik verschillende groepen mensen voorzien van Indische rijsttafels en ander lekker eten. Daarnaast heb ik een aantal high tea's gebakken voor grotere en kleinere groepen mensen.
Naast mijn online taartenwinkel worden mijn taarten op vier verschillende locaties verkocht. De Natuurwinkel in Malden verkoopt al jaren mijn taarten. De imkerij de Immenhof in Heumen verkoopt sinds de opening van hun terras in 2018 mijn taarten. Dit jaar is Kiemkracht64 in Malden voor publiek open gegaan en ook zij serveren mijn taarten aan hun klanten.
En afgelopen maandag 16 december is Jozua Kookt in Arnhem geopend. Een biologische lunchroom annex restaurant waar mijn taarten ook te proeven zijn!
Wat een decennium! Van een uitprobeersel tot een zelfstandige eenmanszaak!
Zonder jou lieve lezer was dit allemaal niet mogelijk geweest! Door jou, of je nu al vaker of pas net voor de eerste keer een taart bij mij hebt besteld, een workshop hebt gevolgd, een ebook hebt gedownload of gekocht of mij volgt via de sociale media, heb ik dit alles kunnen realiseren.
Je betekent veel voor mij!
Hele fijne dagen en een lekker gezond 2020!
Amélie
Reactie plaatsen
Reacties